Βασική παραδοχή αποτελεί το γεγονός ότι κάθε μέλος της οικογένειας δε συμπεριφέρεται ως απομονωμένη οντότητα μέσα στο οικογενειακό σύστημα.
Αντιθέτως υπάρχει ένα κυκλικό πρόυτυπο όπου καμιά μεμονωμένη συμπεριφορά δεν είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα κάποιων γεγονότων. Οι συμπεριφορές σχηματίζουν μια αλληλουχία κυκλικής αιτιότητας χωρίς αρχή και τέλος.
Όπως κάθε σύστημα έτσι και η οικογένεια διατηρεί την ομοιόσταση της μέσα από την ανάδραση θετική και αρνητική.
Η θετική ανάδραση ενισχύει την αλλαγή στην οικογένεια ενώ η αρνητική ανάδραση εμποδίζει την αλλαγή. Όταν μια οικογένεια φαίνεται να μην κάνει τίποτα για να σταματήσει να υφίσταται το σύμπτωμα που την ταλαιπωρεί, αντιστέκεται στην αλλαγή διατηρώντας την ομοιόστασή της μέσω της αρνητικής ανάδρασης.
Αντίστροφα όταν υποδέχεται την αλλαγή η οικογένεια λειτουργεί μέσω της θετικής ανάδρασης.
Κατά τη συμβουλευτική οικογένειας στόχος είναι η κατανόηση των οικογενειακών συστημάτων ανάδρασης που κατευθύνουν τη συμπεριφορά των μελών του οικογενειακού συστήματος ώστε να εντοπιστούν με όσο το δυνατόν ακρίβεια τα καίρια σημεία όπου με μια ελάχιστη παρέμβαση θα έχει το μέγιστο αποτέλεσμα που επιδιώκει.
Η κατανόηση των συγκεκριμένων μηχανισμών βοηθά και στη διατήρηση των αποτελεσμάτων στα πλαίσια της νέας ισορροπίας . Τα οικογενειακά συστήματα ανάδρασης μπορούν να περιγραφούν και με τον όρο μοτίβα αλληλεπίδρασης.